Ik kijk uit het vliegtuigraampje om de eerste beelden te zien van het land wat de komende maanden mijn thuis zal zijn: Namibië. Ik zie zand, zand en nog eens zand. Het vliegtuig landt met een schok en terwijl we langzaam over de landingsbaan rollen, zie ik de hitte boven het asfalt zinderen. Ik stap uit het vliegtuig en zet mijn eerste stappen op onbekende bodem. En de hitte overspoelt mij als een warme en verstikkende deken. Welkom in Afrika.
De komende maanden zal dit mijn thuis zijn. Samen met wat andere vrijwilligers zal ik in dit huisje wonen. Ik zal helpen en ondersteunen bij projecten van de stichting Light for the Children in Gobabis, Namibië. De visie van de stichting is: bereiken dat zoveel mogelijk kinderen in Gobabis, uit de wijk Epako, die in donkere en uitzichtloze levensomstandigheden verkeren gesignaleerd en geholpen worden, zodat er voor hen een beter en hoopvol toekomstperspectief mag ontstaan. Wij geloven dat dit alleen kan als we ons laten leiden door Gods Geest. Wat de projecten allemaal precies inhouden, ga ik de komende maanden zelf ervaren. Maar mocht u/jij nu al heel nieuwsgierig zijn naar een beschrijving, verwijs ik graag door naar de website: Light for the Children Nederland.
Ik zie uit naar wat de komende maanden allemaal op mijn pad gaat komen. Voor nu laat ik het biddend allemaal over mij heen komen en ga ik vooral ook genieten van de zomerse temperaturen in november.
Reactie plaatsen
Reacties
Veel succes met wennen. En geniet ervan!
Hallo Julia.wat jij allemaal in korte tijd meemaakt is erg veel.
Het is fantastisch.ik hoop dat je het erg naar je zin krijg.leuk dat journaal van je.ik geloof dat ik de hele dag aan je zal denken
Nou julia ik hou het kort want ik merk wel dat het schrijven bij mij heel wat moeite kost.lieve Julia ik hoor wel of alles naar wens gaat daar bij jou.groetjes hans
Lieve Juul,
Een fijne, goede, leerzame tijd daar!